Ve perde;
Yüreğimi alıkoyan bir yalnızlığın tam ortasında,
En sensiz hâlim can veriyor şimdi.
Nefesinden uzak,
Nefessiz kalınan vakitlerce
Katledilen masum bir duygu gibi..
Ve sahne;
Can çekişmlere nâzır,
Kırgın bir melek,
Ağlamaklı siyahın ayrılık yeşiline
Yalvardığını yazıyor gökyüzüne
Tüm kutsallıklar yerle bir...
Ve oyun;
Tenine dokunduğumda bozuk ritimli sevişmelere inat
Soğuk rüzgarlar estirirken tanrı,
Ben sana sığınırdım sensizlikten
Çocuk aklı işte !
Nerden bilsin yanında nefesini de götürür giden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder